ŚCIEŻKA  SENSORYCZNA W DOMOWYCH WARUNKACH

W rozwoju małego dziecka bardzo ważną rolę odgrywa kształtowanie jego zmysłów. Poprzez zabawę możemy nie tylko dostarczać dziecku rozrywki, ale również pozytywnie oddziaływać na zmysły maluszka. Jednym ze sposobów stymulacji zmysłu dotyku jest ścieżka sensoryczna. Jest to nic innego, jak dość intrygująco wyglądający dla dzieci tor przeszkód. Głównym celem ścieżki sensorycznej jest rozwijanie zmysłu dotyku. To, czym wzbogacimy naszą ścieżkę sensoryczną, zależy tylko od naszej wyobraźni.

Wiele zalet ścieżki sensorycznej przemawia zdecydowanie za jej wykorzystaniem:

• Pozytywnie wpływa na koordynację wzrokowo-ruchową;
• Umacnia sprawność ruchową, w tym utrzymanie równowagi;
• Jest odmianą od codziennego poruszania się w obuwiu – wskazane jest chodzenie boso po zróżnicowanym podłożu;
• Pomaga rozwijać tzw. wyobraźnię dotykową – z niektórymi materiałami dziecko zetknie się być może po raz pierwszy;
• Dziecko może pomóc w jej tworzeniu – jest to dla niego również rozwijające;
• Pobudza krążenie oraz mięśnie stóp do pracy. Można ją pokonywać na wiele sposobów – idąc całą stopą, na paluszkach lub krawędzią stopy – co stanowi kolejny sposób pozytywnej stymulacji małych stópek;
• Można korzystać z niej niezależnie od pogody, a także dostępnych materiałów.

Zachęcam do samodzielnego wykonania ścieżki sensorycznej. Co jest potrzebne?

1.     Niewysokie pojemniki plastikowe, kartony, woreczki – w tym będą znajdować się wszelkiego rodzaju materiały;

 2.   To, czym wypełnimy pojemniki, zależy od nas; najlepiej, aby były to materiały o zróżnicowanej grubości i fakturze. Na przykład:

• Materiały miękkie: pompony, wata, papier, skrawki materiałów, pianki, piasek, folia bąbelkowa, sianko, liście, trawa;
• Materiały średniej twardości: cukier, ryż, makarony, fasola, kasze, kuleczki styropianu, słomki;
• Materiały twarde: guziczki, nakrętki butelek, różnej wielkości kamyczki, żwirek, elementy drewniane.

Alternatywą pojemnika lub kartonu może okazać się mata i ciastolina domowa, do której przyczepiamy poszczególne materiały.

Jeśli ktoś ma taką możliwość może dopasować również ścieżkę sensoryczną tematycznie, np. – las. Wówczas są to tylko naturalne materiały. Dodatkowo dojdzie tu zapewne bodziec zapachowy. 

Ze względów bezpieczeństwa warto wybrać większe przedmioty (oraz uprzedzić dziecko, że materiały te nie nadają się do wkładania do buzi) i pozwolić dziecku zbadać je, zanim  zacznie przechodzić ścieżkę, aby zaspokoić jego ciekawość.

Miłej zabawy!

Opracowała: Anna Dziedzic